Czym jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania?
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (DTA), znane również jako umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to umowy między dwoma państwami, których celem jest z jednej strony ochrona osób fizycznych i przedsiębiorstw przed ryzykiem podwójnego opodatkowania, gdy ten sam dochód może podlegać opodatkowaniu w dwóch jurysdykcjach, a z drugiej strony ochrona praw podatkowych rządu i powstrzymanie prób unikania lub uchylania się od opodatkowania.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą być często skomplikowane i wymagają profesjonalnej pomocy, jednak w tym artykule skupimy się na wyjaśnieniu niektórych kluczowych punktów, jeśli chodzi o zrozumienie, jak działają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, aby zapewnić ich prawidłowe wykorzystanie.
Chociaż wiele umów o unikaniu podwójnego opodatkowania opiera się na podobnych wytycznych, w tym przypadku skupimy się na umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania między Hiszpanią a Polską.
Jakie podatki są objęte umową?
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania obejmuje następujące hiszpańskie podatki:
Wraz z następującymi polskimi podatkami:
podatek dochodowy (Podatek Dochodowy)
- Podatek od Wynagrodzeń (Podatek od Wynagrodzeń)
- Dopłata do podatku dochodowego lub podatku od wynagrodzeń (Podatek od Wynagrodzeń).
Teraz pierwszym krokiem jest ustalenie, gdzie powinieneś zadeklarować swoje dochody i gdzie jesteś zobowiązany do zapłaty podatku.
Rezydencja podatkowa
Podróżując tam i z powrotem do różnych krajów, przenosząc się z jednego domu do drugiego i spędzając podobne okresy czasu w kilku krajach, czasami może być trudno określić, w którym kraju powinieneś płacić podatki.
Po pierwsze, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania potwierdzają, że będziesz rezydentem w kraju, w którym spełniasz wymagania wynikające z przepisów krajowych tego państwa.
Na przykład, zgodnie z prawem hiszpańskim, zostaniesz uznany za rezydenta do celów podatkowych, jeśli masz miejsce zamieszkania na terytorium Hiszpanii. Dzieje się tak, gdy
- spędzasz w Hiszpanii ponad 183 dni w roku (od stycznia do grudnia)
- Jest to miejsce, w którym prowadzona jest główna działalność gospodarcza lub interesy.
- Istnieje również domniemanie, że jesteś rezydentem Hiszpanii, jeśli Twój współmałżonek i nieletnie dzieci są tam rezydentami, chociaż Urząd Skarbowy przyjmuje dowody przeciwne.
- Za rezydenta umawiającego się państwa (w tym przypadku Hiszpanii lub Polski) uważa się każdą osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega opodatkowaniu w tym państwie ze względu na swoje miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce sprawowania zarządu lub inne podobne kryterium.
W rezultacie czasami możemy spełnić wymagania, aby zostać uznanym za rezydenta podatkowego zgodnie z prawem obu krajów. W takich przypadkach, aby ułatwić sprawę, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają pewną listę zasad, które są stosowane w ściśle określonej kolejności. Pierwsze spełnione kryterium określa wyłączną rezydencję podatkową w danym kraju:
Zostaniesz uznany za wyłącznego rezydenta podatkowego państwa, w którym dysponujesz stałym majątkiem. Jeśli ta zasada nie ma zastosowania lub posiadasz nieruchomość w obu krajach, Twoje państwo rezydencji zostanie uznane za to, w którym wykazujesz większe więzi osobiste i gospodarcze. Jeśli żadna z tych zasad nie prowadzi do jasnej odpowiedzi, miejsce zamieszkania można również określić, analizując, w którym z nich mieszkasz bardziej regularnie.
Jeśli jednak spędzasz długie okresy czasu w obu stanach lub nie spędzasz prawie żadnego czasu w żadnym z nich, możesz zostać uznany za rezydenta w stanie, którego jesteś obywatelem.
Wreszcie, jeśli żadna z powyższych zasad nie ma zastosowania, to władze obu państw muszą dojść do wzajemnego i przyjaznego porozumienia co do tego, gdzie będziesz rezydentem podatkowym.
Po ustaleniu, gdzie jesteś rezydentem do celów podatkowych, powinieneś teraz przedstawić swoje roczne zeznania podatkowe. Jak zapewne wiesz, istnieje kilka rodzajów podatków, takich jak podatek dochodowy, podatek od majątku lub podatek dochodowy od osób prawnych, które wymagają zadeklarowania dochodu na całym świecie, niezależnie od kraju, z którego pochodzi.
Jednocześnie jednak czasami okazuje się, że jesteśmy zobowiązani do płacenia podatku w innych krajach, w których nie jesteśmy rezydentami. Dlaczego tak się dzieje?
Dzieje się tak dlatego, że każda umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania określa specjalne zasady dla każdego rodzaju dochodu (emerytury, nieruchomości, odsetki, wynagrodzenia, zyski kapitałowe, dywidendy…) i czasami pozwala innym krajom również pobierać podatek od dochodu. W takim przypadku można ubiegać się o ulgę podatkową w zeznaniu podatkowym w kraju, w którym jest się rezydentem, aby uniknąć podwójnego opodatkowania.
Aby ułatwić to wyjaśnienie, od tego momentu będziemy rozróżniać dwa terminy: “Państwo rezydencji” będące tym, w którym jesteśmy uważani za rezydentów dla celów podatkowych, oraz “Państwo źródła”, które będzie odnosić się do kraju, z którego otrzymaliśmy dochód, zakładając, że nie są one takie same.
Dochód z nieruchomości
Zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, każdy rodzaj dochodu uzyskanego z nieruchomości, którą dysponujesz, będzie opodatkowany w państwie źródła, czyli tam, gdzie znajduje się nieruchomość. Obejmuje to dochód z wynajmu i zyski kapitałowe przy sprzedaży.
Na przykład, jeśli jesteś rezydentem podatkowym w Hiszpanii, ale wynajmujesz nieruchomość w Polsce, musisz płacić polskie podatki do polskiej Krajowej Administracji Skarbowej.
Jeśli następnie jesteś zobowiązany do przedstawienia rocznego zeznania podatkowego w Hiszpanii, ponieważ Twój dochód przekracza progi, będziesz mógł ubiegać się o ulgę podatkową za podatek zapłacony za granicą i uniknąć podwójnego opodatkowania.
Emerytury
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania rozróżniają dwa różne rodzaje emerytur:
Emerytury publiczne, które odnoszą się do emerytur urzędników służby cywilnej i zawsze będą opodatkowane w kraju, w którym służyłeś (państwo źródła). Nie będą one opodatkowane w państwie zamieszkania, jednak mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu obowiązującej stawki podatkowej.
Emerytury prywatne obejmują zarówno emerytury państwowe, jak i prywatne, i będą opodatkowane w kraju, w którym jesteś rezydentem (państwo zamieszkania), niezależnie od tego, gdzie znajduje się firma, dla której pracowałeś lub od której otrzymujesz dochód z emerytury.
Odsetki
Hiszpańsko-polska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi, że jeśli otrzymujesz odsetki z Polski i jesteś rezydentem w Hiszpanii, zadeklarujesz swój światowy dochód w Hiszpanii, a polskie odsetki nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.
Dywidendy
Dywidendy będą opodatkowane w państwie zamieszkania. Niemniej jednak umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania może zezwalać na opodatkowanie ich również w kraju, w którym spółka wypłacająca dywidendy jest rezydentem (państwo źródła), zwykle ustalając limit stawki 5-15%, który można odliczyć od zeznania podatkowego w państwie rezydencji.
Inne zyski kapitałowe
Zyski kapitałowe uzyskane ze sprzedaży nieruchomości będą traktowane tak, jak wyjaśniono powyżej w sekcji Dochód z nieruchomości.
Zyski kapitałowe uzyskane ze sprzedaży innych aktywów będą opodatkowane w państwie zamieszkania.